تاریخچه تولید شیرآلات در ایران

تاریخ دقیق آغاز تولید شیرآلات در ایران به‌طور رسمی مشخص نیست، اما شواهد تاریخی نشان می‌دهد که این صنعت از دیرباز در این سرزمین وجود داشته است. به غیر از اسناد تاریخی که نشان‌دهنده امکان ساخت و استفاده از شیرآلات در ایران باستان قبل از سال 1340 میلادی است، هیچ سند رسمی برای تایید این موضوع وجود ندارد.

مدارک مهم شامل بناهای باشکوهی مانند تخت جمشید و شبکه‌های پیچیده آب آشامیدنی، فاضلاب و آب‌نماها هستند که در ساخت آنها، علاوه بر بهره‌گیری از دانش و تجربه مصریان، یونانیان و رومیان باستان، نوآوری‌های خلاقانه‌ای نیز صورت گرفته است. سازندگان آریایی این بناهای عظیم را احداث کرده‌اند.

علاوه بر این، در سده‌های هشتم و هفتم قبل از میلاد، ریخته‌گری‌های لرستان قطعات مفرغی مختلفی تولید می‌کردند که از ظرافت و ویژگی‌های این قطعات، محققان نتیجه گرفته‌اند که ساخت ظروف با این دقت تنها با ریخته‌گری موم ممکن بوده است. بنابراین، دانش فنی موجود در آن زمان برای ساخت انواع شیرآلات مناسب و کافی بود.

همچنین در بسیاری از نقاط ایران، آب‌انبارهای قدیمی زیادی وجود دارد. برای مثال، در سال 1225 آب‌انبار سید اسماعیل با 3 شیر بزرگ در محدوده بازار کنونی تهران ساخته شد. نمونه دیگر، خانه کلاه‌داران یزد است که در سال 1266 شمسی ساخته شد و از 2 شیر آب تامین می‌شد (این خانه در حال حاضر موزه آب یزد نام دارد).

یکی دیگر از نقاط عطف مهم، ساخت اولین حمام دوش در تهران بود که از حمام ترکی ترابوزان الگوبرداری شد و در سال 1298 به بهره‌برداری رسید. به تدریج این حمام‌ها جایگزین حمام‌ها و طاق‌های سنتی شدند.

اگرچه برخی از انواع شیرآلات از روسیه و کشورهای اروپایی به ایران وارد می‌شد، اما مقدار این واردات کم بود و همه مردم امکان خرید آن‌ها را نداشتند. در نتیجه، اکثر خانه‌ها و اماکن عمومی به شیرآلات خانگی مجهز شدند.